Travelling friends

De ochtend in Nelson beginnen we met nog snel op bookme.co.nz, een discount website, een rafting avontuur te boeken voor de dag erna. Eens dat in orde is verlaten we de camping richting Nelson Lakes. De weg ernaartoe is heerlijk eenzaam, op een goede 100 kilometer maar een paar tegenliggers. De lakes zelf bestaan uit Lake Rotoiti en Lake Rotoroa. Aangezien wij eerst voorbij Lake Rotoiti komen gaan we bij het lokale informatiepunt vragen wat er het mooiste is om te zien, en dat blijkt dit meer te zijn. Het is het kleinste van de 2 maar het meest toegankelijke en mooiste, zeker als je het vanop Mount Robert kan bekijken. We besluiten de klim naar de top aan te vatten, dat zou 3u heen en terug duren. We beginnen met stevige wind dus kleden ons goed warm, maar na een kwartier lopen we alweer in onze t-shirt want de weergoden zijn ons vandaag ook opnieuw goed gezind. Halverwege de berg hebben we al een prachtig uitzicht over het meer en besluiten er van deze hoogte al van te genieten. Een tijdje later komen er wolken opzetten en aangezien het een steil pad is en we toch al hebben gezien waarvoor we kwamen besluiten we terug af te dalen.

We rijden verder naar Murchison, onze stopplaats van vandaag en de startplaats van onze rafting morgen. We zetten ons op een heel mooie camping langs een rivier waar we de Duitse kajakker Sebastián leren kennen. Tijdens het avondeten in de campingkeuken leren we ook nog een jong Frans koppel, Aline en Gauthier, kennen die al een week op deze camping vast zitten wegens autopech. Met ons vijven maken we er een gezellige avond van en delen we verhalen over onze avonturen in Nieuw Zeeland en de rest van de wereld.

De ochtend in Murchison beginnen we met een bezoek aan New Zeelands langste "swing bridge". Deze brug over Buller River kan je enkel te voet over en  geeft je wel een pakkend gevoel als je van de ene kant van de canyon naar de andere loopt met enkel wat stalen kabels langs je en een smal rooster onder je om op te lopen. Net na de middag is het dan tijd voor echt "adventure" met Ultimate Rafting. Ons team bestaat uit een koppel van Malta, twee broers vanuit Australië en twee coole Belgen, wij dus. :) Onze begeleider Simon geeft eerst wat uitleg alvorens we met de raft het water in gaan. We gaan een stuk van de Buller River afvaren, de langste vrij vloeiende rivier van Nieuw Zeeland en een categorie 3-4 om te raften, niet echt zoals de Lesse afvaren dus. :) Simon vraagt in het begin of we ook eens willen "flippen", de boot omkantelen dus. Niet iedereen is er meteen voor gewonnen, maar na vooral de broers ook wat te moeten overtuigen is iedereen akkoord, we gaan ervoor! Tijdens de eerste "rapid" is het al zover, Simon laat ons flippen. Een goeie test eigenlijk want dan weet je hoe het voelt en sla je minder in paniek als het echt gebeurt tijdens een gevaarlijkere stroming. Iedereen is even onder de indruk maar als team slagen we erin alle peddels bij elkaar te houden en ook iedereen snel terug aan de boot te krijgen. De toon is gezet!
Na wat serieuzer werk dat je waarschijnlijk al niet meer vindt in België stoppen we even aan een kleine bron om helder water vanuit de bergen te drinken. Hierna is het aan ons om op de leukste (lees: natste en gevaarlijkste) plaats in de raft te gaan zitten, vooraan. We moeten als voorsten ook het ritme aangeven en passeren zo met succes een aantal stroomversnellingen met gevaarlijke "wasmachines". Als je daar in komt wordt je naar de bodem getrokken, vaak 20m dieper, om er daar hopelijk terug uitgespuwd te worden en een half minuutje later weer boven te komen. Als de laatste rapid eraan komt voelen we ons allemaal al goed in ons vel in de raft, maar dat zou snel veranderen. We leggen de boot aan de kant, want nu komt het allermoeilijkste stuk eraan. Saving the best for last heet dat. We gaan eerst de stroomversnelling langs de kant bekijken, ook de 2e begeleider die op verschillende plaatsen langs de kant foto's heeft gemaakt is van de partij om het juiste traject te kiezen. Simon maakt ons duidelijk hoe belangrijk het is dat we exact op het juiste punt en perfect recht de rapid afgaan, en geeft ook uitleg bij wat we moeten doen als het dreigt mis te gaan of mis gaat. Niemand van de 6 lacht nu nog, wij hadden zelfs in alle eerlijkheid wat bibberende beentjes daar langs de kant kijkend naar dat monster. We gaan terug naar de raft en gaan weer het water op. De stroming krijgt ons te pakken, no way back! We gaan vollegas en doen alles perfect zoals Simon het aangeeft, een overwinning op onszelf en een subliem gevoel!
Vlak voor het eind stoppen we nog even voor wat "rock jumps" van de rotsen in het water. We hebben 3m, 7m en 10m om uit te kiezen. Niemand doet zelfs eerst de kleine en uiteindelijk doen we zelfs alle 6 de 10 meter jump. Dat was zelfs voor Simon lang geleden dat een ganse groep dat deed. Cool!
Na het raften zetten we nog koers naar Westport en komen er terecht op een camping nabij Charleston waar ook een pizzeria is. Het avondeten was snel gekozen! :) Aangezien er bijna geen plaats meer was vonden wij het ok om bij aan een andere tafel gezet te worden en deze mensen vonden dat ook prima. Dat bleek een jong Deens koppel te zijn, Caroline en Jeppe. Zij reizen ongeveer dezelfde weg als ons en gaan ook nog verder naar het zuiden. We delen verhalen en tips en maken er tot laat nog een leuke avond van met een goed buitenlands biertje erbij  om de keel te smeren, een Stella. :)

De volgende ochtend maken we een lekker omeletje met wat hesp en tomaatjes, ideaal om de zonnige dag mee te beginnen! Onze eerste stop is het Truman Track, een korte wandeling naar een prachtig afgelegen strand. Geen strand zoals in het Noorden, hier in het Buller District aan de Westkust zijn de stranden veel ruiger. We zijn omringd door rotsen die overgaan in woud en er is zelfs een waterval die uitmondt op het strand. Je kan hier wel honderd prachtige foto's trekken, en dat doen we dan ook. Daarna zetten we onze rit verder naar de Pancake Rocks, het hoofddoel van de dag. Zoals je op de foto's kan zien lijken het wel allemaal schijfjes op elkaar gestapelde rotsen, een proces van honderdduizende jaren en veel erosie. Uniek om te zien!
Daarna passeren we nog Greymouth en laat daar nu net de hoofdzetel zijn van Nieuw Zeelands bekendste brouwerij, Monteith's Brewing Company. Als echte Belgen die we zijn gaan we daar uiteraard eens proeven van het bier om na te gaan hoeveel ze exact nog van ons kunnen leren. :) Blijkt dat hun beste bier, de Original Ale, echt wel lekker is, maar al de andere bieren die we proeven zijn enkel "vrouwenbieren" met een zoet smaakje. Wederom maken we er kennis met een ander koppel, wat oudere Amerikanen die ons aanspreken aan ons tafeltje. Zij komen reeds van het zuiden van Nieuw Zeeland en geven ons nog wat nuttige tips over de mooiste plaatsjes die we daar zeker moeten gezien hebben.
Vanuit Greymouth is het nog een heel eind tot ons volgende doel voor de dag erna, de gletsjers. Toch besluiten we de rit nog te doen om al te kunnen kamperen aan de voet van de Franz Josef Glacier. We komen na een vlotte rit voor Nieuw Zeelandse termen, zijnde vrij rechte en vlakke wegen, nog tijdig aan in Franz Josef om nog een biefstuk als avondmaal klaar te maken. Dat smaakt!

Till next time...

K & S