The fellowship of the van

Om 7u 's ochtends gaat de wekker al. We hebben vandaag een boottocht geboekt naar White island, een klein eiland 50km in zee met de meest actieve vulkaan van Nieuw Zeeland. Om 9u beginnen we met een klein jachtschip aan de 1,5 uur durende tocht over open zee. Als we aankomen zien we meteen de rook boven het eiland uitkomen. We worden per 5 via een rubber bootje aan land gebracht en gaan dan het eiland verkennen. Het is een permanent actieve vulkaan die in 2003 zijn laatste grote uitbarsting heeft gehad en in Oktober nog een kleine. We zien dan ook overal veel gassen vrijkomen en een bubbelende en dampende krater. Op een bepaald moment moeten we zelfs onze gasmaskers opzetten tegen de rook en geur die echt op onze adem pakt. We mogen niet overal lopen om niet op een broze oppervlakte te komen met daaronder thermische activiteit. Tot 1933 werd hier nog zwavel ontgonnen, maar na vele sterfgevallen door landverschuivingen of mensen die in een krater vielen en door een weinig winstgevende markt, blijft hier nu enkel nog een door de natuurelementen bijna geheel verwoest fabriekje als bewijs van over.

Een paar uur later en redelijk onder de indruk nemen we de boot terug en test de zee onze maag nog eens extra met heel hoge golven. Velen hebben zakjes nodig, maar wij houden het gelukkig proper. Terug aan wal besluiten we de camping in Matata van 2 dagen geleden terug op te zoeken en ons daar nog een paar uur op het strand te leggen. Doordat daar het strand vrij stijl in zee loopt heb je daar een sterke branding en door de hoge golven (groter dan Stefan) van de dag dus ook het nodige gevaar. Toch hebben we het niet kunnen laten, en laat ons zeggen, wij tegen de zee, misschien nog nipt een gelijke stand. :)
Een aantal lekkere pannekoeken later zijn we klaar met alweer een super leuke dag en mogen we van Candy weer snoepjes tellen voor we in slaap vallen.

De volgende dag zetten we koers naar Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw Zeeland. Vlak voor het meer passeren we eerst nog de Huka falls, waar een grote rivier via een kleine doorgang zijn weg verder zet met als gevolg een geweldig wilde, bulderende waterval die onderaan zelfs schuimt. Een paar kilometer hogerop mondt er een kleine warmwaterstroom uit in de grote rivier. Fantastisch! Hier hebben we wel 2 uur genoten van een natuurlijk warm rivierbadje tot zeker meer dan 50 graden al naargelang hoe dichter je bij de monding ging. Ook hebben we ons hier voor het eerst laten verrassen door de kracht van de zon, maar wat rood is wordt uiteindelijk nog wel bruin! :)
Als we onze trip verder zetten rijden we een heel tijdje langs een met zon overgoten Lake Taupo. Indrukwekkend hoe blauw al het water hier is! Dit hebben ze in België of misschien zelfs Europa niet. We willen vandaag camperen in Tongariro National Park, dus plots verandert het meer in bergen en bossen zo ver je kan kijken. En jawel, Mount Ngauruhoe , of beter gekend als Mount Doom uit Lord of the Rings, duikt voor ons op. Orks waren er gelukkig niet te bespeuren, wel een indrukwekkende steile en kale berg die we met prachtig weer konden bewonderen. Op de camping in het park komen we John en Myrte, 2 jonge Nederlanders die we onze 2e dag hebben leren kennen, opnieuw tegen. Zij zijn ook coole Escape van rijders en dat smeedt toch een band hier en na een gezellige avond samen gaan we slapen met het oog van Sauron in de verte dat over ons waakt.

We hebben ons gisteren op de lijst laten zetten voor de Tongariro Alpine Crossing, de meest populaire dagwandeling op het Noordeiland. 17 km lang en 6 uur afzien en genieten tegelijk door Tongariro National Park en langs oa. Mount Doom. Helaas is het vertrek nog voor 6u 's morgens en voorspelt onze campingwachter rukwinden tot 60km/u en slecht zicht. Aangezien we daarna ook nog 5 uur moeten rijden naar Wellington om daar de volgende ochtend om 7u al de ferry naar het zuideiland te nemen, besluiten we net voor het slapen gaan de tocht niet te doen en voor enkele kleinere wandelingen in het park te kiezen. 
De ochtend zelf was het echter stralend weer, dus rond de middag besluiten we aan een tocht te beginnen die gelijkaardig aan de Alpine Crossing wordt ingeschat qua schoonheid, alleen betalen we er nu niets voor ipv. 70 dollar voor de crossing. Na een uur hiken met schitterende verzichten kunnen we kiezen om verder te gaan voor de Tama lakes (nog 2 uur verderweg) of reeds terug te keren via een andere lus. Het gaat goed en we genieten, dus we besluiten ervoor te gaan. Met de stilte van de natuur en de bergen op de achtergrond en vele heuvelbeklimmingen later komen we onder een stralende zon aan bij lower Tama lake. Dit is zonder twijfel het mooiste moment van de reis tot nu toe!! Een hemelsblauw meer in de bergen dat zich tot op het laatste moment verborgen hield. Echt gewoon prachtig! We voelen ons echt echt intens gelukkig! Na een tijdje genieten besluiten we onze weg terug aan te vatten, aan een heel strak tempo zelfs. Een uur later zijn we reeds aan de waterval Taranaki falls, het laatste wonder van de natuur op deze wandeling. Nog een uur later en in totaal 5u en ongeveer 15km na het vertrek van onze 'korte' wandeling komen we terug aan de auto, stikkapot maar heel voldaan!! :)
Na dit avontuur beginnen we dan toch nog vermoeid aan onze rit naar Wellington. Onderweg worden we nog getrakteerd op rukwinden die Candy bijna van de weg blazen, dus we rijden heel voorzichtig en komen pas rond 23u aan nabij Wellington. Even gratis camperen op een DOC en meteen slapen, want de wekker gaat al om 6 uur.

Till next time..

K & S